|
| Nazwa polska |
Bluszcz pospolity
|
| Nazwa łacińska |
Hedera helix L.
|
| Rodzina |
Araliowate - Araliaceae
|
| Status we florze polskiej |
Takson rodzimy lub trwale zadomowiony.
|
| Ochrona |
Takson objęty ochroną częściową.
|
| Roślina |
Pnącze samoczepne.
Roślina długowieczna, żyje kilkaset lat. Trująca.
|
  
| Pokrój |
Tworzy zimozielone kobierce pod drzewami lub pnie się po drzewach i innych podporach za pomocą korzeni przybyszowych..
|
| Pędy |
Zdrewniałe, silnie rozgałęzione. Długości do ok. 20 m. Dwojakiego rodzaju - w fazie młodocianej długie, giętkie, ścielące się po ziemi lub wspinające na podpory z korzonkami czepnymi. W fazie dojrzałej wyprostowane, sztywne, krótkie pędy kwitnące, bez korzonków czepnych, odstające od podpór.
W surowe zimy pędy przemarzają w różnym stopniu, zwłaszcza te wspinające się.
|
  
 
| Pąki |
Boczne spiczastojajowate, otoczone zielonkawymi, spiczastymi łuskami.
|
| Liście |
Zimozielone, pojedyncze, długoogonkowe, zwykle 4-10 cm długości, skórzaste. Dwupostaciowe (hetrofylia) - w fazie młodocianej, na pędach płonnych, 3-5 klapowane, naprzemianległe. Na pędach kwitnących jajowate lub rombowe, ustawione skrętolegle w 5 prostnicach.
|
  
 
| Kwiaty |
Obupłciowe, 5-krotne, drobne, zielonkawożółte, przedprątne, nektarodajne i nieprzyjemne pachnące, w kulistych baldaszkach, zebranych w szczytowe grona. Zapylane głównie przez osy i muchy. Pojawiają się na starych, kilkunastoletnich okazach, słabo widoczne.
|
| Kwitnienie |
(VIII)IX-X
|
| Owoce |
Kuliste, czarne pestkowce, z żywiczną owocnią. Dojrzewają w IV-V, następnego roku po kwitnieniu.
|
| Nasiona |
W każym owocu po 2-5 jednonasienne pestki.
|
| Korzeń |
Korzonki czepne wyrastają po zacienionej stronie pędu, pod węzłem.
|
  
 
| Występowanie |
Południowa, zachodnia i środkowa Europa, Kaukaz. W Polsce na prawie całym niżu i w niższych położeniach górskich
|
| Siedlisko |
Lasy liściaste, zwłaszcza bukowe, na niżu i w niższych położeniach górskich.
Tworzy niekiedy rozległe jednolite płaty zajmujące kilkunastoarowe powierzchnie w dnie lasu oraz oplatając pnie drzew.
W fazie młodocianej bardzo cienioznośny i cioniolubny, po przejściu w fazę generatywną wymaga wiele światła, dlatego kwitnie wysoko w koronach drzew, na które się wspina.
|
| Gleba |
Świeża, wapienna i próchniczna.
|
| Zastosowanie |
Roślina ozdobna, do okrywania większych powierzchni, pod drzewami, na murach.
|
| Właściwości lecznicze |
Liść bluszczu był stosowany w lecznictwie ludowym jako środek wykrztuśny, żółciopędny, przeciwzapalny.
|
| Odmiany |
Istnieje wiele odmian ozdobnych, w Polsce często uprawianych jako rośliny doniczkowe, gdyż są mało odporne na mrozy.
|
|
Przyroda 
