Nazwa polska |
Robinia akacjowa
|
Nazwa łacińska |
Robinia pseudoacacia L.
|
Synonimy |
Robinia biała, Grochodrzew, Biała akacja, Robinia fałszywa akacja
|
Rodzina |
Bobowate - Fabaceae
|
Status we florze polskiej |
Antropofit zadomowiony we florze polskiej.
|
Roślina |
Drzewo z odrostami korzeniowymi, szybko rosnące.
|

Drewno |
Trwałe, lekkie, twarde i elastyczne, odporne na gnicie i uszkadzanie przez owady.
|
Kora |
Ciemna, głęboko spękana.
|


Pędy |
Graniaste, nagie lub tylko młode nieco owłosione, z cierniami przylistkowymi. Młode zielone lub czerwonobrązowe, pokryte ciemnobrązowymi lub czarnymi plamami.
|

Pąki |
Wierzchołkowe i boczne ukryte pod bliznami liściowymi, dlatego są niewidoczne. Blizny liściowe najczęściej nieco spękane, bez wyraźnych śladów wiązek przewodzących.
|

Liście |
Z 7-19(21) listkami. Listki eliptyczne lub jajowate, 3-4(6) cm długości, nagie, na szczycie zwykle lekko wycięte, z małym wyrostkiem.
|

Kwiaty |
Białe z żółtą plamą na żagielku, przedprątne, silnie pachnące. Grona długości 10-20 cm.
|
Kwitnienie |
V-VI, często powtarza kwitnienie.
|



Owoce |
Strąki, lancetowate, długości 4-12 cm, szerokości 1-1,4 cm, nagie i gładkie, IX, mogą do wiosny wisieć na drzewie. Zawierają 6-8 nasion.
|

Nasiona |
Trujące, podługowatoowalne, matowe, brunatne, ciemnoplamiste.
|

Korzeń |
System korzeniowy rozległy i głęboki, liczne odrosty korzeniowe zwłaszcza po ich uszkodzeniu.
|
Występowanie |
Środkowe i wschodnie Stany Zjednoczone. Do Europy sprowadzona w 1601 r. przez ogrodnika francuskiego J. Robina.
|
Siedlisko |
Miejsce słoneczne i ciepłe, osłonięte od wiatrów. Roślina pionierska, miejscami ekspansywna.
|
Gleba |
Żyzna, głęboka, zasadowa, znosi suszę.
|
Zastosowanie |
Do zadrzewianai hałd, wysypisk, wyrobisk, stromych zboczy.
Sadzona w parkach i wdłuż dróg.
Roślina miododajna.
|
Właściwości lecznicze |
Surowiec - kwiaty.
Składniki chemiczne - kwiaty zawierają glikozydy flawonowe, olejek eteryczny i kwas syringinowy. Liście i kora zawierają toksalbuminy (robinę), a same liście flawonoidy.
Kwiaty są stosowane w lecznictwie ludowym jako środek pobudzający trawienie i moczopędny.
|
|