|
| Nazwa polska |
Topola biała
|
| Nazwa łacińska |
Populus alba L.
|
| Synonimy |
Białodrzew
|
| Rodzina |
Wierzbowate - Salicaceae
|
| Status we florze polskiej |
Takson rodzimy lub trwale zadomowiony.
|
| Wysokość |
40 m
|
| Pokrój |
Korona szeroka, zaokrąglona i liczne odrosty korzeniowe.
|
| Kora |
Szarawobiała lub zielonkawa, niekiedy kredowobiała, zwłaszcza na konarach.
|
| Pędy |
Młode jasnobrązowe, pokryte ficowatym, białym kutnerem.
|
| Pąki |
Wierzchołkowe spiczastojajowate lub stożkowate, nieznacznie większe od bocznych. Boczne ukształtowane podobnie jak pąki wierzchołkowe, odstające. Łuski pąków jasnobrąziwe, zaokrąglone, miejscami wełniście owłosione. Brzegi łusek ciemnobrązowe. Blizny liściowe z trzema grupami śladów wiązek przewodzących.
|
| Liście |
Na długopędach duże, głęboko 3-5 klapowe, od spodu przez cały okres wegetacji pokryte białym kutnerem, z wierzchuz z czasem nagie, błyszczące i ciemnozielone. Na krótkopędach mniejsze, eliptycznojajowate, brzegiem falisto, tępo ząbkowane, szybko pozbawione kutneru.
|
| Kwitnienie |
III-IV, przed rozwojem liści.
|
| Występowanie |
Północno-zachodnia Afryka, Europa, Azja Mniejsza, Kaukaz, Syberia. W Polsce pospolita
|
| Siedlisko |
Tereny nadrzeczne, wilgotne.
|
| Gleba |
Gatunek tolerancyjny, gleby od wilgotnych i zakwaszonych po suche.
|
| Zastosowanie |
Czasem sadzona w parkach krajobrazowych.
|
|
Przyroda 