|
| Nazwa polska |
Wawrzynek wilczełyko
|
| Nazwa łacińska |
Daphne mezereum L.
|
| Synonimy |
Wilcze łyko
|
| Rodzina |
Wawrzynkowate - Thymelaeaceae
|
| Status we florze polskiej |
Takson rodzimy lub trwale zadomowiony.
|
| Ochrona |
Takson objęty ochroną ścisłą.
|
  
| Wysokość |
1,5(2) m
|
| Pokrój |
Słabo rozgałęziony.
|
| Kora |
Ciemna, pomarszczona i lekko lśniąca.
|
| Pędy |
Wyprostowane, sztywne, dość grube, z rzadka rozgałęzione. Za młodu omszone, żółtawe lub zielonkawobrązowe, starsze nagie, skrętolegle ulistnione.
|
| Pąki |
Zróżnicowane na wegetatywne i kwiatowe. Wierzchołkowe wąskojajowate, na szczycie zaostrzone, nie większe od pąków bocznych. Boczne wąskojajowate, u góry zaostrzone, prawie prostopadle odstające, osadzone przeważnie na końcach pędów. Łuski pąków czerwonobrązowe, brązowe lub czarnobrązowe. Brzegi łusek owłosione.
Blizny liściowe z jednym śladem wiązki przewodzącej.
|
| Liście |
Sezonowe, gęsto skupione na końcach gałązek, spodem sinozielone, nagie lub brzegiem krótko owłosione, całobrzegie, klinowatolancetowate, długości do 8 cm, szerokości do 2 cm, zwężone stopniowo w bardzo krótki ogonek.
|
 
  
| Kwiaty |
Silnie pachnące, osadzone gęsto, zwykle po kilka, w kątach opadłych już liści wzdłuż zeszłorocznych pędów. Długości 4-10 mm, pozbawione płatków korony. Kielich o czterech lilioworóżowych działkach, które wraz z rurkowatym dnem kwiatowym takiej samej barwy przypominają swym wyglądem zrosłopłatkową koronę kwiatową.Pręciki w dwóch okółkach po cztery. Słupek górny. Kwiaty miododajne.
|
| Kwitnienie |
(I)II-IV(V), przed rozwinięciem liści.
|
 
| Owoce |
Czerwone, soczyste pestkowce, wyrastające wokół gałązki poniżej liścia. Kuliste, średnicy 1 cm, wcześnie dojrzewają i opadają, VI-VII.
|
| Korzeń |
Korzenie nieliczne, mięsiste.
|
| Występowanie |
Europa, Azja, Syberia. Dość częsty w południowej, wschodniej i północno-wschodniej Polsce oraz rzadziej w rozproszonych stanowiskach na pozostałym obszarze. W górach rośnie głównie w reglu dolnym, rzadziej w reglu górnym i piętrze kosodrzewiny.
|
| Siedlisko |
Lasy liściaste, ziołorośla, zarośla, polany. Umiarkowanie ocienione.
Populacje liczą zwykle od kilku do kilkunastu osobników rosnących w rozproszeniu.
|
| Gleba |
Próchniczne, świeże i chłodne. Może rosnąć na glebach wilgotnych, rzadziej na suchych.
|
| Zastosowanie |
Roślina lecznicza i silnie trująca.
Sadzony jako roślina ozdobna.
|
| Właściwości lecznicze |
Surowiec - kora.
Składniki chemiczne - zawiera silnie toksyczne związki kumarynowe (dafninę i dafnetynę), saponiny, garbniki, olejek eteryczny i substancję żywicowatą (mezereinę).
W lecznictwie ludowym stosowany jest zewnętrznie ekstrakt z kory jako środek przeciwbólowy, przeciwgośćcowy i drażniący skórę.
|
|
Przyroda 
