|
| Nazwa polska |
Wierzba biała
|
| Nazwa łacińska |
Salix alba L.
|
| Synonimy |
Wierzbina
|
| Rodzina |
Wierzbowate - Salicaceae
|
| Status we florze polskiej |
Takson rodzimy lub trwale zadomowiony.
|
  
 
| Wysokość |
25(30) m
|
| Pokrój |
Korona szeroka. Drzewa ogławiane mają kuliste korony.
|
 
| Pędy |
Żółtawe lub oliwkowobrązowe, młode jedwabisto owłosione, wkrótce nagie, giętkie.
|
| Pąki |
Wierzchołkowe jajowate, tej samej wielkości co pąki boczne. Boczne jajowate, najczęściej z zagiętym wierzchołkiem, przeważnie przylegające. Łuski pąków czerwono lub ciemnobrązowe, gęsto owłosione. Blizny liściowe z trzema śladami wiązek przewodzących.
|
| Liście |
Lancetowate, zwężające się z obu stron, długości 10 cm, drobno piłkowane. Ząbki z gruczołkiem na szczycie. Młode liście szarobiałe, obustronnie jedwabisto owłosione, starsze tylko na dolnej stronie.
|
 
 
| Kwiaty |
Kotki kwiatostanowe długości 3-5 cm, walcowate, rozwijają się jednocześnie z liśćmi. Przysadki kwiatowe dołem owłosione.
|
| Kwitnienie |
IV-V, wraz z rozwojem liści.
|
 
| Występowanie |
Północno-zachodnia Afryka, Europa, zachodnia Azja. W całej Polsce pospolita.
|
| Siedlisko |
Tereny wilgotne, nad brzegami rzek, łąkach, terenach zalewowych.
|
| Gleba |
Świeża, wilgotna lub mokra.
|
| Zastosowanie |
Dawniej ogławiana z gałęzi, na paszę dla zwierząt i na opał.
Z kory otrzymuje się łyko, gałązki wykorzystywane są w wikliniarstwie.
|
| Właściwości lecznicze |
Surowiec - kora.
Składniki chemiczne - kora zawiera glikozydy fenolowe (salicynę, salikortynę, triandrynę), flawonoidy oraz garbniki.
Kora ma zastosowanie jako pomocniczy lek przeciwreumatyczny i przeciwgośćcowy, w stanach gorączkowych, przewlekłych biegunkach i niektórych dolegliwościach żołądkowych, a także jako lek uśmierzający ból.
|
|
Przyroda 
