|
| Nazwa polska |
Wrzos pospolity
|
| Nazwa łacińska |
Calluna vulgaris (L.) Hull
|
| Synonimy |
Wrzos zwyczajny
Erica vulgaris L.
|
| Rodzina |
Wrzosowate - Ericaceae
|
| Status we florze polskiej |
Takson rodzimy lub trwale zadomowiony.
|
| Roślina |
Zimozielony krzew lub krzewinka. Krótkowieczna, żyje ok. 25 lat.
|
| Wysokość |
40(80) cm
|
| Pokrój |
Gałązki pokładające się i zakorzeniające się, o wierzchołkach wznoszących się łukowato w górę, silnie rozgałęzione.
|
| Pędy |
Młode żółtozielone lub żółtobrązowe.
|
| Liście |
Nakrzyżległe, ułożone gęsto w 4 rzędach, siedzące i dachówkowato na siebie zachodzące, strzałkowate, z 2 szydlastymi skierowanymi w dół wyrostkami u nasady, brzegiem orzęsione.
|
   
| Kwiaty |
Na krótkowiecznych pędach bocznych, w szczytowych, jednostronnych gronach, 4-krotne. Okwiat pergaminowaty, lilaróżowy. Kielich o 4 wolnych, nieco dłuższych od korony działkach, z dodatkowym, drobnym kieliszkiem, korona zrosła tylko w dolnej części płatków. Kwiaty miododajne.
|
| Kwitnienie |
VIII-IX
|
   
    
| Owoce |
Torebka otoczona zaschniętym okwiatem, pęka wzdłuż ścian pomiędzy komorami.
|
| Występowanie |
Europa, północno-zachodnia Afryka, Azory, po zachodnią Syberię. W Polsce pospolity.
|
| Siedlisko |
Bory sosnowe, piaski, torfowiska. Tworzy rozległe wrzosowiska. Krzew światłolubny.
|
| Gleba |
Kwaśna, sucha, uboga, piaszczysta.
|
| Właściwości lecznicze |
Surowiec- kwiaty.
Składniki chemiczne - kwiaty zawierają garbniki, glikozydy, flawonoidy, cukry, sole mineralne, kwasy organiczne, substancje goryczkowe.
Kwiaty są stosowane w lecznictwie ludowym jako środek moczopędny, ściągający, przeciwartretyczny, antyseptyczny i uspokajający.
|
| Odmiany |
Bardzo dużo odmian ogrodowych różniących się pokrojem, wysokością, barwą liści i kwiatów.
|
|
Przyroda 
