|
| Nazwa polska |
Trzmielina pospolita
|
| Nazwa łacińska |
Euonymus europaea L.
|
| Synonimy |
Trzmielina zwyczajna
Evonymus europaeus L., Evonymus vulgaris Mill.
|
| Rodzina |
Dławiszowate - Celastraceae
|
| Status we florze polskiej |
Takson rodzimy lub trwale zadomowiony.
|
| Roślina |
Krzew lub małe drzewo.
|
| Pędy |
Zielone lub brunatnozielone, często z 4 wąskimi, podłużnymi listewkami korkowymi na kantach. Z nadziemnymi rozłogami, zakorzeniającymi się i ścielącymi przez szereg lat po ziemi.
|
| Pąki |
Wierzchołkowe spiczastojajowate lub kuliste, krótko zaostrzone, większe od pąków bocznych. Boczne jajowate, zostrzone, przylegające lub lekko odstające. Łuski pąków szerokie, zaostrzone, z ciemnobrązowymi brzegami, często z odstającymi wierzchołkami, od strony ocienionej zielone, od strony nasłonecznionej brązowe lub brązowoczerwone, na brzegach często orzęsione. Blizny liściowe z centralnie, obok siebie umiejscowionymi śladami wiązek przewodzących.
|
| Liście |
Eliptyczne, długości 3-8(10) cm, brzegiem drobno karbowanopiłkowane.
|
 
| Kwiaty |
Zwykle 4-krotne, żółtawozielone, średnicy do 1 cm, zebrane po (1)3-5(9), na szypułkach długości 1-3 cm. Zapylane m.in. przez mrówki i muchy.
|
| Kwitnienie |
V-VI
|
| Owoce |
4-komorowe torebki, o sakiewkowatych w kształcie komorach, średnicy ok. 1,5 cm. Różowawe lub czerwonawe, na sztywnych szypułach. IX-X
|
 
 
 
| Nasiona |
Białe, okryte całkiem pomarańczowymi osnówkami.
|
| Występowanie |
Prawie cała Europa, Azja Mniejsza i Kaukaz. W Polsce na niżu i w niższych położeniach górskich.
|
| Siedlisko |
W podszyciu lasów liściastych, w zaroślach łęgowych. Miejsca słoneczne do półcienistych.
|
| Gleba |
Żyzna i wilgotna.
|
| Właściwości lecznicze |
Surowiec - owoce.
Składniki chemiczne - owoce zawierają kardenolidy, saponiny trójterpenowe, garbniki. Korowina i korzeń zawierają gutaperkę.
Owoce były stosowane kiedyś jako środek przeciwrobaczycowy.
|
|
Przyroda 
